Kiedy udać się z dzieckiem na terapię SI?

Zaburzenia integracji sensorycznej występują średnio u 1/20 dzieci. Niestety, często ich objawy są ignorowane lub traktowane przez opiekunów lub innych dorosłych, jako nieposłuszeństwo, gapiostwo. Brak leczenia może sprzyjać rozmaitym trudnościom w funkcjonowaniu młodego człowieka w przyszłości.

Jak rozpoznać czy dziecko ma zaburzenia SI?

Oto kilka przykładów:

• dziecko jest płaczliwe, niespokojne,
• dziecko ma nadmierną lub niedostateczną reakcję na ból
• dziecko nie lubi być dotykane
• dziecko ma problemy z koncentracją
• dziecko ma obniżone napięcie mięśniowe – dziecko często opiera głowę lub zsuwa się z krzesełka
• dziecko ma trudności z odróżnianiu kierunków np lewo, prawo
• dziecko nie lubi szeleszczących elementów odzieży, suwaków, guzików, wystających metek itp.
• dziecko jest “niezdarne”. Przewraca się częściej niż rówieśnicy, upuszcza przedmioty, nie nadąża za innymi dziećmi, ma problem z wykonywaniem ćwiczeń fizycznych
• dziecko ma trudności w nauce: znalezienie odpowiedniego fragmentu w tekście, przepisywanie z tablicy, czytanie, pisanie itp
• dziecko jest nadwrażliwe na dźwięki
• dziecko ma trudności w osiągnięciu codziennej samodzielności: mycie, ubieranie się, jedzenie itp.

Jeżeli zauważyliście powyższe zachowania u swoich dzieci, należy udać się do specjalisty, który potwierdzi lub wykluczy występowanie nieprawidłowości. Wczesna diagnoza zaburzeń sensorycznych pozwala uniknąć nieprzyjemnych dla dziecka sytuacji w szkole czy przedszkolu.

Warto też takie sprawy przepracowywać w domu, w czym mogą być pomocne wartościowe akcesoria i zabawki sensoryczne, do znalezienia, np. tutaj: https://raczkujemy.pl/zabawki-sensoryczne/

Dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej jest narażone na odtrącenie ze strony rówieśników, co może mieć poważne konsekwencje w dorosłym życiu. Przeanalizujmy poniższe przykłady:

Przykład #1

Dziecko bierze udział w grze zespołowej. Jest to sytuacja, w której dziecko może doświadczyć niechcianego kontaktu fizycznego z innymi dziećmi, narażone jest na dyskomfort związany z hałasem oraz na prześladowanie przez rówieśników, spowodowane tym, że dziecko wolniej się porusza lub wypuści piłkę z rąk. Maluch może być obwiniany za przegraną w meczu, przez co poczuje się gorsze, choć bardzo chciało pomóc drużynie. Nam dorosłym, może się to wydawać drobnostką, natomiast tego rodzaju doświadczenia z przeszłości powodują spadek samooceny i wiary w siebie na kolejnych etapach rozwoju. Dzieci z zaburzeniami są także narażone na krytykę ze strony dorosłych.

Przykład #2

Rodzice idą z dzieckiem do sklepu. Dziecko kładzie się na ziemi i krzyczy. Obserwatorzy z łatwością oceniają rodziców, jako nieudolnych w wychowywaniu, a dziecko jako “niegrzeczne”. Nierzadko powiedzą na głos, co myślą: “co za rozpieszczony bachor!”

Trzeba mieć na uwadze, że dziecko to SŁYSZY i bierze do siebie. Ono naprawdę STARA SIĘ być grzeczne, natomiast przytłoczone głośną muzyką, światełkami, gwarem sprawia, że sobie zwyczajnie nie radzi i potrzebuje pomocy!

Dlatego tak ważne jest jak najszybsze rozpoznanie wszelkich odchyleń w zachowaniu naszych pociech i szukanie pomocy u specjalistów.

Czy wiesz na czym polega terapia integracji sensorycznej?

Decyzja o podjęciu współpracy z terapeutą może być trudna zarówno dla dziecka jak i jego opiekunów. Należy pamiętać, że dziecko z tego nie wyrośnie, więc bez pomocy dorosłych sobie nie poradzi. Specjalista pomoże dopasować rodzaj terapii do potrzeb dziecka.

Celem terapii sensorycznej jest automatyczne przetwarzanie informacji sensorycznych i poprawna na nie reakcja. Dziecko koryguje swoją motorykę przez zabawę w zaprzyjaźnionym otoczeniu. Pod okiem trenera popracuje nad integracją zmysłów wzroku, słuchu, dotyku, węchu, smaku. Dodatkowo dziecko będzie miało okazję poprawić swoją mobilność i równowagę, dzięki wykorzystaniu specjalistycznych sprzętów lub przeciwnie – takich, które można znaleźć w niemal każdym domu.

Do terapii sensorycznej wykorzystuje się sprzęty takie jak piłki, taśmy, równoważnie, wałki, drabinki, klocki, huśtawki czy kolorowe maty wyposażone w wypustki o różnej fakturze i wielkości. Wszystkie wyżej wymienione elementy pozwalają dziecku zaspokoić potrzebę stymulacji sensorycznej oraz są ważnym elementem poprawy dziecięcej sprawności oraz wspierania układu nerwowego. Kluczowa jest tu systematyka oraz praca rodzica z dzieckiem w domu.

Uczęszczanie na terapię nie powinno kojarzyć się ze wstydem, a ze wsparciem naszego malucha w rozwoju, co każdy rodzic powinien czynić.